In mijn vorige column beloofde ik u iets te schrijven over de Bilderberg Conferentie die begin februari heeft plaatsgehad. Maar er is iets bijzonders aan de hand met dit jaarlijkse, door VNO NCW georganiseerde evenement. De bezoekers spreken namelijk vertrouwelijkheid met elkaar af. Het is de bedoeling dat de aanwezigen in alle vrijheid hun gedachten kunnen uiten en aan elkaar kunnen toetsen. Moet ik dan iets anders verzinnen voor deze column? Nee, want het is de moeite waard – en ook geoorloofd – te schrijven over het nut van de dialoog, of zoals ik het liever zou willen noemen: de “multiloog” van “De Bilderberg” zoals de conferentie door de bezoekers liefkozend wordt genoemd.
Alle partijen, alle stromingen, alle gezindten, alle sociale partners, iedereen is present op de conferentie. Het is uniek dat in een sfeer van vertrouwen en vertrouwelijkheid links spreekt met rechts, werkgevers informeel overleggen met werknemers en het verzameld bedrijfsleven spreekt met overheid en instellingen. Dat alles op één locatie. Tout Nederland is er. Zelfs Van Rompuy was vanuit Brussel gekomen om deel te nemen. Dat alles gebeurt in een heel ongedwongen sfeer, zonder dat het lijkt dat iemand van de aanwezigen zich belangrijker voelt dan de anderen. Er werd geluisterd naar elkaar, er werd gesproken met elkaar, er werd vooral niet eenzijdig georeerd.
Ik kon wel wat inspiratie gebruiken, zo na de maand januari, door een collega van mij treffend omschreven als “één lange maandag”. En gelukkig, de maand februari bracht mij – naast ijspret, skiplezier en de belofte van een mooie lente – het thema “Vitale Verbindingen”, want dat was het Leitmotiv van de Bilderberg dit jaar. Leuke allitteratie, zult u denken. Maar er zit meer in dan wat je op het eerste gezicht zou denken. Laten we er wat op in zoomen.
Privé en zakelijk, we hebben anderen nodig. Daarmee zijn verbindingen vitaal voor ons bestaan. We kunnen het niet alleen. Die verbindingen bestaan op allerlei manieren; je leeft met elkaar, ontmoet elkaar, belt elkaar, je mailt elkaar, vandaag de dag staan we heel letterlijk continu in verbinding met elkaar via de digitale snelwegen. Maar dat is nogal een open deur. De andere invalshoek is dan ook veel belangrijker en gaat over de vraag of de verbindingen die er zijn, wel vitaal zijn. Valt er niet meer uit te halen? Meer informatie over elkaar? Stel je wel de juiste vragen, krijg je wel volledige antwoorden? En waar ligt de aansluiting waardoor de verbinding de juiste effecten oplevert? Verbindingen die leiden tot goede samenwerking worden sterker, opener, levendiger… Vitaler. Ik denk dat daar de sleutel ligt voor wie vooruit wil. In het besef dat je verbindingen vitaal zijn, moet je zorgen dat de verbindingen zèlf springlevend zijn en blijven. Dat is hard werken. Maar het geeft wel voldoening.
Spring is in the air.
Jan Versteegh
Voorzitter VNO/NCW Rijnland
