Door Menno Smitsloo
Reacties: [email protected] Twitter: @mennosmitsloo
Er is een spreekwoord dat luidt: De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest. Dat is een situatie waar door de corona de meesten van ons onverwachts in zijn beland. Kijk maar om je heen. Overal beelden waar we niet mee vertrouwd waren. Onze wereld lijkt met al die mensen met mondkapjes en angstig achteruitdeinzende mensen wel op die van een andere planeet. In sommige straten zie je geen leven meer. De horeca is gesloten, de winkels trekken amper publiek, behoudens supermarkten, bouwmarkten en tuincentra. Wel zie je ongelooflijk veel vlikobakken langs de rijbanen staan. Ook bij de milieustraten doen zich lange wachtrijen voor. Veel mensen hebben het vakantiegeld niet kunnen uitgeven en slaan daarom maar aan het verbouwen.
Nu is het een heel verschil of je gewoon je kantoorwerk van huis uit kunt doen, of ondernemer dan wel personeelslid in de horeca of evenementenbranche bent. In het eerste geval ben je in ieder geval voorlopig, en meestal duurzaam, van een inkomen verzekerd. In het tweede geval ben je of aan de goden overgeleverd en bestaat de angst failliet te gaan, als dat niet al het geval is, of heb je gewoon geen werk en inkomen meer. Kortom, hele onzekere tijden dus, die met de NOW en TOGS regelingen van de overheid niet op te lossen zijn. Wat heeft een restauranthouder aan een paar duizend euro, terwijl de hypotheek of huur, het vaste personeel, etc. moeten worden doorbetaald, maar zijn gezin ook nog moet kunnen leven? Wat bestaat er voor toekomst voor deze ondernemers, maar ook voor winkeliers, door de opstelling van de banken?
In het voorjaar zeiden ze: “Betaal voorlopig maar geen rente en aflossing, dat komt later wel.” Nu, in het najaar, tonen zij geen coulance meer en wordt er geen helpende hand meer uitgestoken, onder het motto dat toch niet meer aan de verplichtingen kan worden voldaan, laat staan aan die van het terugbetalen van het hulpkapitaal. Let wel, dat zijn de banken die wij hebben gered toen ze zichzelf in de shit hadden geholpen. En let wel, dat zijn diezelfde banken die nu voor niets lenen op de kapitaalmarkt. Met alle respect, maar wat een geklungel door de voormalige PvdA-minister van Financiën Wouter Bos, die, toen de Staat moest bijspringen, geen betere condities bedong. Per slot gebeurde dat met ons geld. Onze kinderen kunnen nu nauwelijks een woning gefinancierd krijgen en moeten daardoor voor te veel geld een woning huren. Nog los van dat er te weinig woningen voor hen beschikbaar komen, aangezien de bouw enorm stremt, omdat de overheid juist in deze tijd onzinnig wurgende Co2 regels oplegt. Maar ook omdat tienduizenden, vaak economische immigranten hen voorgaan in de rij. Alom angst en onzekerheid dus bij de jonkies over wat de toekomst hen nog brengt. De mooist afgeronde studies bieden geen zekerheid meer op een vaste baan.
Het wordt tijd dat het Kabinet nu eens met visie en verstand besluiten neemt, op een wijze waar we in kunnen geloven en waardoor er hoop ontstaat. Hoe kun je nu 3,5 miljard euro aan de KLM met die verwende piloten geven, zonder daar aandelen voor terug te willen ontvangen? Hoe kun je nu sekswerkers gedogen en volgepropte vliegtuigen laten vertrekken of toelaten, terwijl je branches waar verantwoord wordt ondernomen gewoon op slot gooit? De onnodige miljardenschades worden zo vanzelf veroorzaakt en terecht door ons allen niet begrepen. Als frequente bezoeker van de leukste restaurantjes in de Leidse regio, maar ook in Amsterdam, kan ik ervan getuigen hoe zorgvuldig daar ter voorkoming van besmetting werd gewerkt. Onzinnig om die bedrijven dicht te gooien. Had
alleen alles waar een bar aanwezig is, gesloten. Des te idioter om een illegaal feest voor driehonderd man pas tegen middernacht af te sluiten en dan slechts twee personen aan te houden. Gewoon misdadig, had iedere aanwezige een boete van vierhonderd euro gegeven als mooi landelijk voorbeeld. Dan kijken ze een volgende keer wel uit om dat nog te doen. Zeker economisch gezien is de angst terecht, we stevenen op een maatschappij af waarbinnen voorlopig veel armoede zal heersen. Het positieve is dat slechts een heel klein percentage die rotziekte niet overleeft, maar dan meestal door toch al nare onderliggende ziekten en vaak op zeer oude leeftijd. Blijf dus alstublieft gezond en geloof in dat andere spreekwoord: Hoop doet leven.
