Hoogmoed komt altijd voor de val en hooghartigheid al helemaal, getuige Femke #Halsema, de burgemeester van Amsterdam. Alleen al het feit dat ze tijdens het debat met de gemeenteraad continu op haar mobieltje keek, zegt genoeg.
Deze dame is hoogst incapabel als bestuurder. Zij behoort tot de categorie gevaarlijke gekken, door een demonstratie met 14.000 man belangrijker te vinden dan het massale gezondheidsrisico wat zij daarmee nam.
Natuurlijk ging het daarbij alleen maar om het narcistische ego van mevrouw het ijskonijn zelf. Ik denk dat een strafrechtadvocaat hierdoor meer dan voldoende stof heeft om haar aan te klagen. Haar echtgenoot ging haar al voor met een veroordeling. Onbegrijpelijk dat een internationale hoofdstad als Amsterdam met haar werd opgescheept, maar daar is dan ook ruim een jaar voor gelobbyd. Halsema werd namelijk al in de eerste ronde direct door de vertrouwenscommissie afgewezen. Normaal gesproken kun je nu geen krant meer openslaan of radio aanzetten, of het gaat over corona. Plots ging het daarbij alleen maar over Halsema, als mogelijk verantwoordelijke voor een nieuwe verspreiding daarvan. Gelukkig is daardoor verder de aandacht van het op handen zijnde verplichte vrouwenquotum afgeleid. De dames houden namelijk al jaren hun eigen rok of broek zelf wel op. Tot vlak voordat de pandemie uitbrak, waren de parlements-leden namelijk nog druk bezig met iets onzinnigs als het invoeren van een wet, om beursgenoteerde fondsen ertoe te verplichten minstens 30 procent van de commissariaten door vrouwen te laten innemen. Dit #vrouwenquotum is nu even buiten beeld, maar uiteindelijk zullen veel functies in het bedrijfsleven en de publieke sector eraan moeten geloven: dat er straks geforceerd dames tot een soms voor hen volstrekt ongeschikte functie worden gepromoveerd, zoals dus ook Femke. Alsof we de afgelopen maanden – alleen al op tv – niet genoeg vrouwelijke deskundigen op allerhande gebied hebben gezien. Bovendien is 26,8 % van de commissarissen al vrouw.
Toch zou volgens de politiek de culturele diversiteit en de genderdiversiteit in de top nog veel te laag zijn. Zowel de Europese Bank als de Europese Commissie worden echter door vrouwen voorgezeten, gelijk bij ons Khadija Arib voortreffelijk de Tweede Kamer voorzit. Landelijk kennen wij minstens evenveel vrouwelijke als mannelijke bankdirecteuren. Verder hebben wij hier als CEO’s bijvoorbeeld Herna Verhagen van PostNL, Nancy McKinstry bij Wolters Kluwer, of Nadine Klokke van de onlinebank Knab. Ingrid Thijssen is de nieuwe baas van VNO-NCW. Alleen al de studies Geneeskunde en Rechtswetenschappen kennen langzamerhand meer vrouwelijke dan mannelijke studenten. Onze dames rukken steeds meer op en zitten zelf niet op dat onzinnige vrouwenquotum te wachten.
Lokaal, in Leiden, lukt het nog niet altijd. Wethouder Fleur Spijker zit met twee van haar voorgangers geërfde voorlopig kansloze parkeergarages van totaal een kleine honderd miljoen euro opgescheept en heeft haar voorkeur voor projectontwikkelaars die hier de markt niet kennen, met alle gevolgen van dien. Wethouder Yvonne van Delft krijgt hopelijk eindelijk eens de ruimte om beeldende kunst aan het stadsbeeld en wel met name het armetierige Stationsgebied toe te voegen. Enige particulieren financierden en realiseerden daar recent uiteindelijk zelf maar initiatieven, zoals de kunstwerken Vierkant in Vierkant en Hoog Sammy. Wel een sterke actie van Van Delft om de Leidse horecaondernemers in deze tijd van beperkingen aan terrassen te helpen. Meta Knol, directeur van Museum de Lakenhal, kiest er hopelijk toch voor om in de nieuwe zalen ook ruimte te gaan bieden aan hedendaagse Leidse kunstenaars. Het zijn toch ook de huidige ontwikkelingen in de beeldende kunst die onze culturele belevenis van de toekomst in zich herbergen. Wat die toekomst betreft, volgt Hester Bijl rector magnificus van de Universiteit Leiden Carel Stolker op. Prachtig ook hoe stadsdichter Marianne van Velzen een Troostgedicht voor de getroffen ondernemers schreef. Conclusie: De kwaliteit van de beroepsuitoefening wordt niet bepaald door het geslacht. Hoewel? En Femke? “Die mag niet eens op mijn goudvis passen”, zou mijn goede vriend Aad van der Luit gezegd hebben.
Menno Smitsloo
Reacties: [email protected]
Twitter: @MennoSmitsloo
