Bedrijfsreportages

GouweMetaal: “Het is hier soms net een koffiehuis”

Redactie 2 januari 2014 6 minuten leestijd

“Ik ben baas in eigen huis en bepaal de regels,” zegt Jan-Willem Pennewaard, eigenaar van metaalrecyclingbedrijf GouweMetaal. Hij lacht erbij, zichtbaar trots op zijn bedrijf, dat dagelijks een constante stroom klanten voorbij ziet komen. “Gezelligheid, sfeer en vriendelijkheid zijn belangrijk.”

“We zijn hier begonnen in 1991 als familiebedrijf,” zegt Jan-Willem Pennewaard van het metaalrecyclingbedrijf GouweMetaal in Alphen aan den Rijn. De vader van Jan-Willem, die directeur was van de Alphense vestiging van recyclingbedrijf Pothuizen in Amstelhoek vlakbij Schiphol, nam in dat jaar de vestiging over, inclusief tien man personeel.

Jan-Willem: “We verwerkten toen hoofdzakelijk auto’s die we ontdeden van bruikbaar materiaal, zoals koper, roestvrij staal en aluminium. De rest werd vernietigd. Maar toen er machines kwamen die dat veel sneller konden, klapte het bedrijf en zijn we in afgeslankte vorm verder gegaan onder de naam Gouwe Metaal. Toen mijn vader zes jaar geleden overleed, ben ik alleen verder gegaan.”

Speculeren

GouweMetaal koopt metalen in, al dan niet gesorteerd, bijvoorbeeld aluminium, lood, zink en koper en pvc-kabels. Degenen die metaal aanbieden zijn onder andere aannemers en elektriciens, maar ook particulieren. Het zijn vooral kleinere bedrijven die hier komen, omschrijft Jan-Willem zijn klantenkring die uit Alphen en omgeving komt. Voorheen was ook de gemeente Alphen klant van GouweMetaal, maar na een aanbestedingsprocedure is die verdwenen.

De ingezamelde metalen, die per kilo worden ingekocht, verkoopt GouweMetaal aan groothandelaren in Uithoorn en Harderwijk. Hoeveel geld GouweMetaal voor het metaal krijgt, wisselt. “Het is een instabiele markt,” zegt Jan-Willem. “Wat dat betreft is het net speculeren. De kunst is om de metalen op het juiste moment te verkopen.”

Meer bouwen, meer slopen

“Sinds in 2008 de crisis begon, is het alleen maar drukker geworden,” zegt Jan-Willem Pennewaard. “Er is hier een continue aanvoer van metalen en de klantenkring is goed. 2012 was mijn beste jaar ooit. Pas dit jaar merk ik dat het minder wordt en dat mensen minder te besteden hebben. Maar ik ben een heel positief ingesteld mens. Vandaar dat ik net een nieuwe heftruck heb besteld. Binnenkort gaat ook mijn nieuwe website in de lucht, waardoor ik meer reclame voor mijn bedrijf kan maken. Ik verwacht dat de economie halverwege 2014 verbetert. Als aannemers het weer drukker krijgen en weer gaan bouwen, wordt er ook meer gesloopt en krijg ik weer meer werk.”

Regelmatig tijdens het interview gaat de deur van het kantoor open of verschijnt er iemand buiten bij de loods. De een komt een stroomdraad inleveren. De tweede heeft in de loods naast het kantoor een oude lamp gevonden. Een derde komt even een praatje maken. En weer een ander komt een partij oud ijzer brengen. Best druk toch? “Dit is nog niks,” zegt Jan-Willem. “Eenmaal per twee weken ben ik op zaterdagochtend open. Als je dan komt, staan de auto’s in de rij en lopen er tientallen mensen tegelijk op de werf.”

Drop en koffie

“Het geheim?” herhaalt Jan-Willem de vraag. “Flexibiliteit en meedenken met de klant. Ik behandel iedereen gelijk, ongeacht of het een grote of een kleine klant is. De klant is koning. Als iemand een bouwplaats aan het leegruimen is en hij heeft plotseling een extra container nodig, dan zorg ik dat deze er binnen een dag staat. Verder maak ik het hier gezellig. Rond sinterklaas heb ik pepernoten, tijdens kerst staat er een kerstboom. En het hele jaar door staat er een pot met drop op de balie en heb ik koffie. Iedereen komt hier: particulieren en bedrijven. Sommigen komen hier al jaren. Gezelligheid, sfeer en vriendelijkheid zijn belangrijk. Soms is het hier net een koffiehuis. Maar dat komt ook omdat de mensen die hier metalen komen inleveren, geld krijgen. Daar wordt iedereen vrolijk van.”

“Ik wil nog een jaar of tien doorgaan,” kijkt Jan-Willem vooruit. “Dan ben ik 55 jaar en vind ik dat het tijd is om te stoppen, zeker als je bedenkt dat ik al op mijn zestiende ben begonnen met werken.” Maar zover is het nog niet, Jan-Willem zit nog vol ideeën. “Een van de mensen die hier zojuist was, komt uit het buitenland. Via hem ben ik op het idee gekomen om metaal in het buitenland op te kopen en in Nederland door te verkopen. De regels voor import en export versoepelen. Daarom ga ik begin volgend jaar eens langs bij de ambassade om te kijken of ik metalen vanuit het buitenland per zeecontainer naar Nederland kan laten komen. Als dat gaat lopen, moet er een man bijkomen.”