Weet u het nog? Alles gaat tegenwoordig snel en is zo onzeker. We krijgen eerst Europa, de euro en een grondwet door de strot geduwd. Nu veroordelen we landen die hun monetair stelsel plots verplicht aan dat van ons moesten aanpassen en daardoor in de problemen zijn geraakt. Zo ergeren we ons aan Griekenland, en dit keer niet omdat het nu net weer een plek is waar wij onze koning extra financiële steun bieden, maar juist omdat het land door de Europese Unie in een economische chaos is veranderd.
Dusdanig dat als de Grieken zich echt aan de door ons opgelegde regels gaan houden, velen in de voorziening van hun eerste levensbehoeften worden getroffen. We realiseren ons namelijk niet dat er voorlopig nog geen fractie van het door ons toegezegde steunkapitaal naartoe ging, terwijl we nu al miljarden terug eisen. De condities waarop de deze zomer toegezegde extra tachtig miljard worden geleend, zal de rentelasten alleen maar doen oplopen. Terecht dat er op ons gescholden wordt, want zo krijgt men daar de kans niet een Europa passende economie op gang te brengen. Als ik hier schrijf dat bij een Grexit (uittreden uit de Euro of zelfs uit Europa) de Russen in het gat zullen springen, denkt u er misschien wel heel anders over. Natuurlijk blijft dat risico bestaan. Voorlopig heeft Rusland echter zelf voldoende problemen, als gevolg van de westerse boycot na de Krim-annexatie en het geduvel rond Oekraïne. MH17 heeft daar terecht ook geen goed aan gedaan. Beangstigend is wel dat het Russische leger veel beter is uitgerust en georganiseerd dan dat van Europa. Deze situatie hebben onze regeringen zelf en bewust laten ontstaan. Laat het kabinet ons nu eens eerlijk vertellen waarom wij wel geld uitgeven aan het sturen van troepen naar Afghanistan, Irak, etc. terwijl ons eigen verdedigingsapparaat niets meer voorstelt. Immers, alleen al Engeland, Duitsland en Frankrijk hebben gemeld niet zomaar meer een NAVO-partner, die wordt aangevallen, te steunen. Het is maar dat we het weten. Amerika hebben we al voldoende van ons afgeschopt, dus daar hoeven we ook niet meer te gauw op te rekenen.
Verontrustend is verder de druk die wij zelf over ons afroepen, als gevolg van minderheidsgroeperingen. Wij laten ons te gemakkelijk in een rol dwingen als zouden wij discrimineren. Niets is minder waar, wij zijn door de eeuwen heen een begripvol verwelkomend volk geweest, dat zich niet, zoals nu wel het geval is, liet manipuleren. Tegenwoordig zijn we als de dood om voor onze eigen identiteit uit te komen, uit vrees dat een ander vindt dat we ons beter dan hem of haar voelen. Die ander heeft echter hetzelfde probleem. Zo zijn de meeste Marokkanen beschaafd en weten zij ook niet hoe ze onder hun slechte reputatie, als gevolg van het gedrag van een kleine groepering, uit moeten komen. We vergeten dat in ons land, in zijn algemeenheid, ook verkeerde mensen rondlopen, maar daar willen wij dan toch ook niet door de buitenwereld als outcast op worden beoordeeld? Wat te denken van de mensen die hier bijvoorbeeld uit Syrië naartoe vluchten. Wij vinden dat lastig en spreken er schande van dat ze in de huizen trekken die voor onze kinderen bedoeld zijn. We realiseren ons echter niet dat deze slachtoffers van terreur hier eerst maar eens een tijd met een paar honderd man in een bedrijfshal moeten slapen, vaak in onwetendheid over hun achtergebleven familie. Nee, wij gaan ondertussen even met vakantie naar La douce France, of gewoon naar Bali. We willen het meestal niet weten, als we iets zouden moeten inleveren om een ander overeind te houden. Het is een kwestie van beschaving, die ons tot nu toe per inwoner hooguit jaarlijks een paar honderd euro kost. Wel moeten we bij de opvang van mensen, die hier uiteindelijk mogen blijven, duidelijker zijn. Het is net als met een kind, wanneer je dat teveel naar de ogen kijkt, gaat het fout. Zo denken de nieuwkomers door onze coulante houding te snel dat ze rechten hebben, in plaats van deze eerst te moeten verwerven door assimilatie en dus aanpassing aan onze cultuur. In Turkije zie je minder boerka’s dan hier.
Laten we om te beginnen Griekenland maar binnenboord houden, door ze weer hun eigen drachme-munt te laten voeren en oorspronkelijke cultuur te laten beleven. Het risico is te groot dat we anders op andere landen ook gaan leeglopen. In ons eigen land ondervindt de economie door al dit gedoe, de afgelopen maanden al grote nieuwe problemen, door een forse stijging van de kapitaalmarktrente op de lange termijn. Ik wens u een koeler najaar toe.
Menno Smitsloo
Eigenaar Smitsloo Groep
[email protected]
Twitter: @mennosmitsloo
