Dat wordt nogal eens gevraagd, dus bij deze dan. Van jongs af aan wilde ik me altijd al zelfstandig en onafhankelijk voelen. Op mijn elfde ging ik in de weekeinden en de vakanties in Scheveningen bij een strandtent werken, later volgden het Circus-theater en andere horecagelegen-heden in Den Haag en Van der Valk Sassenheim en Voorschoten.
Met een klein deel van het verdiende geld deed ik iets leuks, de rest zette ik opzij. Daarmee kocht ik bijvoorbeeld op mijn 15e bromfietsen, knapte ze op en verkocht ze met winst. Vanaf mijn 17e ging ik in de tweedehands handel in Volkswagen Kevers. Ik beperkte me uitsluitend tot die auto, omdat ik dan exact wist wat ik kocht en belangrijker, verkocht. In geduvel met boze klanten had ik namelijk geen zin. Zo leerde ik mezelf het uitdeuken en spuiten aan en regelde ik een werkplaats om eventuele technische gebreken te verhelpen.
Vanaf mijn tienerjaren was ik al gefascineerd door onroerend goed. De Bazel, de voormalige ABN- AMRO bank aan de Vijzelstraat in Amsterdam en winkelcentrum de Passage in Den Haag maakten grote indruk op me door de verschijningsvormen en het gebruik. Ook bezocht ik in die jaren panden die ter veiling werden aangeboden. Grondlocaties, al dan niet bebouwd, betreffen toch ons grootste kapitaalgoed en daagden me al snel uit om creatief mee te ondernemen. Ik heb eerst nog zo’n twee jaar bij aan de bouw gerelateerde toeleveranciers gewerkt, en daarna bij een makelaar, waar ik een bedrijfsmakelaardij stichtte, maar uiteindelijk kroop het bloed waar het niet gaan kan en begon ik helemaal voor mezelf. Van mijn vader, die onderdeel uitmaakte van de staf van Adviesbureau Berenschot, hoorde ik al jong verhalen dat als mensen op hun 38e nog niet op de stoel zitten die ze willen bereiken, daar meestal ook nooit meer terecht komen. Dat trok me al niet aan, maar ook het feit dat je, al zou je CEO van Philips of Shell worden, jouw carrière zo door derden kan worden beëindigd, omdat ze je er plots uitknikkeren. Het risico op een dergelijke frustratie wilde ik sowieso niet lopen. Op mijn 21e kocht ik met de opbrengst van mijn tweedehands Kevers en in de horeca verdiende geld, mijn eerste pand in Leiden. Dat moest nog volledig worden gerenoveerd en verbouwd tot studentenhuis. Omdat ik toen overdag ook nog een reguliere baan had, organiseerde ik die werkzaamheden ’s avonds en in de weekenden. Zo volgden er meer panden, onder andere in Den Haag. Uiteindelijk richtte ik Menno Smitsloo Bedrijfsmakelaardij op en kon ik mijn creativiteit kwijt in de regio Leiden-Den Haag. Dit leidde er weer toe dat ik voor eigen rekening en risico grotere commerciële nieuwbouwprojecten ging stichten en de bedrijfsmakelaardij verkocht. De eerste ontwikkelingen daarvan verkocht ik, waarna ik het me kon veroorloven de projecten zelf in eigendom en beheer te houden. Zo run ik samen met twee zoons, Maurits en Ben, en ook enige decennia trouwe medewerkers, vanuit Padox Beheer, een 100 % dochter van de Smitsloo Groep, onze institutionele portefeuille in commercieel onroerend goed. We huisvesten vele overheden, maar ook de Albert Heijns, Actions en Picnics in onze kantoren, winkelcentra en logistiek vastgoed. Ons credo hierbij is: Onze huurders zijn ons kapitaal. Het mag dan ook niet gebeuren dat onze huurders niet binnen een dag een klacht beantwoord zien, en indien mogelijk direct behandeld. Wij zeggen dan ook regelmatig tegen onszelf dat wij daarbij altijd blijven opgaan voor de Champions League. De projectontwikkeling blijft een hoofdactiviteit van ons, waarbij verduurzaming hoog in het vaandel staat. Echter, het belangrijkste vind ik het om voldoende aandacht te hebben voor mijn gezin en onze naasten. Daarnaast is het essentieel om genoeg hobby’s te hebben. Zo beoefen ik onder meer al decennia de beeldende kunst door te schilderen, en zowel bronzen als stenen beelden te vervaardigen. Daar kan ik dan dus ook weer mijn creativiteit in kwijt. Diversen daarvan plaatsten wij in onze eigen gebouwen. Verder zet ik me graag maatschappelijk in en ben al jaren voorzitter van verschillende gezelschappen. Vanuit het Menno Smitsloo Cultuurfonds ondersteun ik bepaalde culturele initiatieven. In januari 1973 kocht ik mijn eerste gebouw. Wat is de tijd daarna snel gegaan en ik hoop zo nog lang te blijven ondernemen.
Weliswaar wel minder uren. Maar pensioen…wat is dat dan?
Menno Smitsloo
reacties via [email protected]
op Twitter te volgen via @mennosmitsloo
