De afgelopen jaren overkomt ons van alles tegelijk en loopt de misère alleen maar op. Als je jezelf daar niet voldoende tegen beschermt, is dat reden genoeg om depressief te gaan rondlopen. Wat kunnen wij immers beginnen tegen de misdaden van mijnheer Vladimir Poetin? Ik schrijf expres mijnheer, omdat ik ooit van mijn leraar Nederlands leerde dat, als je dit als aanhef van een brief in plaats van de woorden Geachte heer schrijft, het oneerbiedig is. Loop ik door dit op te schrijven al gevaar?
Want de geschiedenis heeft ons geleerd dat dit soort machtswellustelingen alles willen hebben en wij liggen veel dichter bij Moskou dan New York, als het om bedreigend gaat. Op bescherming door ons leger hoeven we niet te rekenen, want we hadden al geen munitie, waardoor onze militairen tijdens schietoefeningen piefpafpoef moesten roepen. Serieus waar. Dat beetje materieel wat we hebben, heeft minister Ollongren aan Oekraïne beloofd. Het is hier nu voorlopig al ernstig genoeg dat prinses Amalia niet eens vrolijk als student in Amsterdam kan wonen. Dit waarschijnlijk alleen al omdat onze zwaarste criminelen nog steeds de mogelijkheid hebben om met elkaar te communiceren en valse opzetjes aan handlangers buiten hun cel op te dragen. Ook Mark Rutte staat op de lijst en kan dus eigenlijk niet meer op de fiets.
Over het toekomstperspectief van onze eigen kinderen kunnen we ons helemaal al grote zorgen maken. Zo moeten ze al jaren op een wachtlijst voor een sociale huurwoning staan. Nu doet onze regering het bestaan om officieel naar buiten te brengen dat migranten bij de woningtoewijzingen vóór onze jonge Nederlandse woningzoekenden gaan. Het was toch al zo geregeld dat een gemeente die migranten als statushouder opneemt, binnen een bepaalde periode voor huisvesting moet zorgen. Nu worden zij nog voorgetrokken ook. Je gelooft het niet, maar sommigen zeggen, zodra ze een woning krijgen toegewezen, direct hun baan op, want dan ontvangen zij financieel meer uit de overheidsruif. Anderen maken gebruik van het kennelijke recht op gezinshereniging, door dan ook, bijvoorbeeld uit Syrië, hun tweede en/of derde echtgenote met kinderen te laten overkomen. Ook hier is het steeds meer van belang goed te overwegen op welke volksvertegenwoordiger we stemmen. Immers, er blijkt sowieso steeds meer dat de regeringscoalitie zich niet houdt aan wat de Tweede Kamer eist. Een onbetrouwbaarheid die gelegitimeerd wordt doordat die Kamer ook niet doet waar wij als stemgerechtigden in meervoud voor kozen. Omdat we steeds meer kansarmen onder ons krijgen, zal ook de criminaliteit sterk toenemen. Volgens de berichten heeft circa de helft van de Oekraïners die wij huisvesten een baan. Maar de migranten mogen niet aan de slag en hebben dus geen uitdaging en weinig financiële mogelijkheden. Dit, terwijl de meeste disciplines zitten te springen om personeel. Beter lijkt het werkgelegenheid voor die mensen mogelijk te maken. En uiteraard moet de instroom nu worden gestopt en de uitstroom van gelukzoekers worden bevorderd. Dat valt alleen al te bevorderen wanneer de macht van D66 wordt ingedamd. Onze VVD-premier Mark Rutte handelt al te lang als belangenvertegenwoordiger van die partij, zelfs als hij daarvoor moet jokken.
We moeten weer trots kunnen worden op wat we als klein landje kunnen. Dat doen we al niet door in Qatar te gaan voetballen, laat staan onze koning daar naartoe te sturen. Een afgezant van de regering is voldoende. Dichterbij huis door het niet te accepteren dat de klungelige, onkundige, in haar functie gemanoeuvreerde D66 Kamervoorzitter Vera Bergkamp het voor elkaar krijgt haar briljante PvdA-voorgangster Khadija Arib in een kwaad daglicht te stellen. Dit als afgeleide voor de stemmen die opgaan om Bergkamp naar huis te sturen. Arib heeft met ijzeren hand gedaan waar ze voor ingehuurd is, namelijk haar hele ambtelijke organisatie gereorganiseerd. De meeste politici kunnen daar niet tegen, want zijn niet gewend als ondernemer te denken. Het is toch hun eigen geld niet. Bij D66 is onze hoop gevestigd op onze eigen Leidse Paul van Meenen die de beoogde fractievoorzitter voor deze partij in de Eerste Kamer is. Dit alles genoeg dus om de hele dag chagrijnig rond te lopen, maar dat heeft totaal geen nut. Het enige wat wij daar als individu kleinschalig aan kunnen doen, is conservatief stemmen op een partij die voor onze algehele veiligheid en welzijn gaat en verder moeten we blij zijn met het leven dat we hebben.
Laten we daarbij bewuster stemmen en maatschappelijk meer betrokken leven.
Menno Smitsloo
Eeacties via [email protected]
op Twitter te volgen via @mennosmitsloo
