Ich bin wie du. Als ik Koert spreek denk ik aan die oude, bijna vergeten discohit van Marianne Rosenberg. Koert Witteman. Bijna 30 jaar oud. Singer-songwriter. Ik weet zeker dat hij een bijzondere en eigentijdse versie van dat lied zou maken.
Column ‘Heeren aan Tafel’ door Bob Heeren
Ik denk dat ik op Koert lijk. Nou ja, ik hoop het. Als kind wilde ik later ‘bij de tv’. Presenteren, zingen. Liedjes maken, teksten schrijven. Ik werd advocaat met mijn kinderdroom als hobby. Zingen en presenteren doe ik ‘erbij’.
Koert draait het om. Toen Koert nog een Koertje was leerde hij te spelen op de gitaar van zijn vader. Via de schoolband en de voorrondes van The Voice of Holland (met een glimlachende Marco Borsato naar hem toegekeerd) deed hij wat ik nooit echt heb gedurfd: van mijn hobby mijn werk te maken.
Had ik maar geen vak moeten leren.
Koert doet dat laatste ‘erbij’. Hij is onderwijsassistent en vermaakt – nu nog enkele dagen per week – tientallen kinderen op de Buitenschoolse Opvang. Samen uiteraard met zijn gitaar. De taal van muziek is grenzeloos.
Als ik Koert spreek is hij altijd enthousiast. Dan zie ik blosjes op zijn kenmerkende wangen verschijnen. En duurt het maar even tot hij zijn gitaar weer heeft gepakt. Als zijn vingers de snaren beroeren is het alsof hij daarmee versmelt. Ik voel een rilling als hij begint te zingen. Van verbazing en bewondering.
Want: zijn stemt past niet bij zijn open en vriendelijke gezicht. Het geluid is diep en doorleefd. Een tikkeltje rauw. Gemaakt voor blues, country en indringende ballads. Waardoor het ‘verhaal’ van de tekst diep bij me binnenkomt. Mijn favoriete Koert-song: Another man falls. Te zien en te horen op zijn eigen YouTube-kanaal, tijdens een live sessie bij 3FM.
De volwassen Koert ligt op koers. Zijn website, Facebookpagina en Spotifylijst zijn op orde. Zijn schare volgers groeit iedere dag. Hij is de trotse eigenaar van een muziekschool en van een geluidsstudio. Waarin hij jingles, commercials en opnames voor muzikanten maakt.
Ik mocht al een keer met hem optreden. We zongen You’ve got a friend. “Moeilijk hoor, dat gitaarspel van James Taylor”, zei Koert vooraf opgewekt. Om de melodie daarna moeiteloos te spelen.
Ik droom over meer. Simon & Garfunkel. De Everly Brothers. Koert en ik. Maar gitaar spelen, dat vind ik een brug te ver. Koert lijkt mijn gedachten te raden. “Je kunt altijd les bij me nemen”, grijnst hij.
“Ik denk er in de auto over na”, zeg ik, op weg naar de rechtbank.
Koert Witteman online:
