Ik zou niet weten waar naartoe te vluchten. Zware kost. Weten wij eigenlijk wel wat vluchten is? Het gaat er dan niet om de kerstboom even achter te laten en de dennennaalden wel bij terugkomst op te ruimen. Nee, want wat nu voor miljoenen mensen speelt, is huis en haard, maar ook familieleden en andere dierbaren, mogelijk nooit meer terug te zien. Dit alles met een ongewisse toekomst.
Laten we er daarom maar om lachen, dat sommigen, die wij een dak en veel zorg bieden, door de spanning protesteren, omdat ze geen TV op hun kamer hebben en/of het te vuil is. Wij zenden toch geen Syrische programma’s uit. Wel Turkse, maar dat valt als je een Syrische Koerd bent vermoedelijk weer niet zo goed. Waarschijnlijk maken deze mensen met andere materialen schoon dan met onze bezem, schrobber en dweil, want anders zouden ze daar wel direct mee aan de slag zijn gegaan.
Het lijkt wel of ook wij in een verkeerde film terecht zijn gekomen, waar voorlopig geen ontsnappen aan is. Ondanks dat we naastenliefde bieden, zal ons leven nooit meer hetzelfde zijn. Het overgrote deel van de door ons opgevangen vluchtelingen betreft militante jonge mannen van tussen de twintig en veertig jaar jong, veelal moslims. Nu is een moslim geen terrorist, maar de terroristen die onze vrijheid bedreigen, zijn meestal wel moslim. Wij raken er stapsgewijs aan gewend dat het gevaar, lees geweld en erger, steeds meer onze kant op komt. We leven korter bij de dag en moeten er rekening mee houden, dat hetzelfde als dit jaar in Parijs, ook hier gebeurt. Dit als gevolg van onze bombardementen op ISIS. Wat in Nederland begon bij Pim Fortuyn en Theo van Gogh, is kinderspel vergeleken bij 9/11 New York/Washington 2001 en bijvoorbeeld Londen 2005. Er is inmiddels voldoende bewezen dat wij ook grootschalig het slachtoffer zouden zijn geworden, als de afgelaste vriendschappelijke voetbalwedstrijd Duitsland-Nederland was doorgegaan. Curieus genoeg zouden wij 70 jaar geleden nooit gedacht hebben ooit iets vriendschappelijks met Duitsland te gaan doen. Nu zijn we twee handen op één buik. Wie weet biedt dat momenteel ook hoop.
Laten we ons er dus voor openstellen dat het goed komt, maar dan wel liefst op korte termijn, zonder miljoenen slachtoffers, of nog meer. De meest effectieve oplossing tegen ISIS zou het sturen van grondtroepen zijn. De huidige kostbare bombardementen leveren niets op, want zijn nooit doelgericht genoeg. Eigenlijk maak je alleen een kans als je bereid bent dezelfde taal als jouw tegenstander te spreken en dus op een spies de kop van hun leider aan YouTube te tonen. Maar daar zijn we voorlopig gelukkig te beschaafd voor. Een vreedzame oplossing zou het meest te prefereren zijn. Daar hebben we diezelfde moslims wel bij nodig. Het overgrote deel wil ook het goede en heeft ouders en kinderen. Zij begrijpen wat wij als kwaad zien en weten beter hoe het te bestrijden. Mits ze niet zelf die enge ‘Sharia’ aanhangen, een geloofsrichting die op vernietiging van landen en personen uit is. Wij handelen tot nu toe uit angst, omdat we te weinig van de Islam en de volgers daarvan weten. Het beste wapen tegen vermeende fanatici is echter ‘nieuwsgierigheid’, dat betekent dat je je in de ander verplaatst. Die ander kan ons namelijk ook als fanaticus zien. Zonder kennis van elkaar kan er geen valide dialoog ontstaan. Het heeft dan geen nut om asielzoekers tot assimileren te dwingen. Misschien veroordelen wij hen wel te snel en kennen zij een betere gemeenschapszin dan wij. Per slot bouwen zij honderden moskeeën, waartegenover wij honderden kerken slopen. Humor is in de aftastende contacten met hen van het grootste belang. Die kan per cultuur verschillen, maar helpt wel om te relativeren en tegenstellingen te verzachten. Tot nu toe is er veel te veel sprake van polarisatie in de vorm van fundamentalistengeweld, racisme, of antisemitisme. Om over het mishandelen van hulpverleners maar te zwijgen. Natuurlijk zijn er letterlijk en figuurlijk grenzen, en die moeten politiek of persoonlijk ook worden gesteld. Landen als Irak, die voor miljarden olie van ISIS afnemen, behoren volledig in de boycot te worden gegooid. Mensen die te gast zijn en dan eisen dat wij bijvoorbeeld geen glaasje wijn mogen drinken, moeten maar vertrekken of onze normen accepteren.
In plaats van ons te laten dwingen tot het veroordelen van anderen en ons daarvan af te keren, moeten wij al ons handelen op het bewerkstelligen van vrede richten. Een vrede die ik jullie en alle kindskinderen toewens. Wij kunnen vooralsnog nergens heen waar het veiliger is dan hier.
Menno Smitsloo
Eigenaar Smitsloo Groep
Reacties: [email protected]
Twitter: @mennosmitsloo
