Hebt u dat ook, dat rond deze dagen van bezinning onder de kerstboom het schuldgevoel je weleens naar de strot vliegt? Ze vroegen me wat voor cadeautje ik onder die den wilde hebben. Ik wil helemaal niks. Velen hier zijn al te vetgemest en struikelen over de afstandsbedieningen van flatscreens, quadrafonie-installaties, gordijnsystemen en wat dies meer aan decadente speeltjes. Het is daarbij soms ook nog eens een luxeprobleem dat ze moeten oppassen dat de hond zijn gebit niet stuk bijt op de korreltjes hagel in zijn kerstdiner van hazenbout. We vergeten echter dat zich dicht om ons heen veel armoede bevindt bij mensen die wel wat anders als prioriteit kennen dan een kerstboom met cadeautjes. Je zult het hele jaar door maar in leven moeten blijven door een diner van die overigens geweldige voedselbank. Ook kunnen wat de rest van de wereld betreft de meesten van onze laatste generaties niet echt invoelen hoe het is om op de vlucht te zijn, in een tenten- kamp te moeten bivakkeren, of chloorgas over je heen gespoten te krijgen. Of dat je, zoals in West-Afrika, besmet wordt met Ebola. Een virus waar nog geen afdoend medicijn tegen bestaat. Vijftig tot negentig procent van de mensen die erdoor getroffen worden, overlijdt eraan. Het is nog maar de vraag of ons immuunsysteem hier überhaupt tegen te beschermen is. Alleen al omdat we te hygiënisch leven en ons bij het minste geringste met antibiotica laten inspuiten, moeten de bacteriën het uiteindelijk wel winnen.
Wanneer ik zo met een glas cognac in de hand doorga met mijmeren, realiseer ik mij nog eens extra hoe ongelijk het in de wereld is verdeeld. Wij zitten met een kerstboom vol, terwijl anderen hier nauwelijks kunnen rondkomen en er elders in de wereld mensen leven die al blij zijn met een jerrycan water. Ze moeten zich helaas volledig overleveren aan de goedertierenheid van het westen. In de Tweede Kamer vinden we het belangrijker te debatteren over onzin als het uitroeien van Zwarte Piet, de kinderen die niet teveel zoetigheid moeten eten en dat we de economie op gang kunnen brengen door zoveel mogelijk nieuwe auto’s en nog meer apparaten te kopen. Onze zogenaamd beschaafde wereld gaat gewoon door met consumeren. Sterker nog, we verzinnen steeds nieuwe onzin.
Ik neem nog maar een glas, want iedereen in de kamer zit toch op zijn iPhone te kijken. Gewoon even relativeren en niet alleen naar de zwartgallige kant van het leven kijken. Zo hebben sommigen om mij heen elkaar dit jaar een fiets met elektromotortje cadeau gedaan. Voor wie het fysiek niet nodig is het summum aan decadentie. Hoe verzin je het. Op die manier is er van echt even lekker voor je conditie een paar kilometertjes rondtrappen, volledig geen sprake meer. Ik zou zo`n ding graag kapot schrijven, maar ja, ik ben Youp van ‘t Hek niet, die dat met het nepbier Buckler vijfentwintig jaar geleden wel lukte. Toch brengt het me op het idee patent aan te vragen op een elektrische broek. Daar valt vast veel geld mee te verdienen. Hoef je helemaal niet meer zelf te lopen en die is dan ook nog zo in te stellen dat je met één druk op de knop, mechanisch alle narigheid de wereld uit kunt schoppen.
Toch nog maar een borrel dan, `k hoef toch niet te rijeee… Kooopeeee.. we dit jaar weer alleen siervuurwerk of gaan we weer es effe lekker knallee…? Kweetut ech nie meer. Lamaar allebei doen en ook nog `n paar lawinepijlen erbij. `K hoef niet zo nodig vrienden met me buure te wesen en mag toch ook wel eens per jaar `n feessie bouwee..
Tsjeesus, met wat voor onzin ben ik eigenlijk bezig. Dit leidt tot niets. Even een kop koffie en dan maar weer normaal doen. Als we nu eens al die centen niet meer – of in ieder geval veel minder – aan al die incourante troep uitgeven, hoeven we minder te onderhouden, op te ruimen of te vervangen. Dan een bevolkingsgroep waar het echt fout zit kiezen. Zelf dus iets uitzoeken wat de komende jaren ondersteuning nodig heeft. Gewoon één op één, zodat er niets aan de strijkstok van productiebureaus en artiesten blijft hangen. Voortaan elk jaar geld van vuurwerk, speelgoeddrones, of voor de helft toch altijd weg te gooien kalkoenen, etc. daar naartoe overmaken. Daarmee verliezen wij echt geen enkele kwaliteit van leven. Dit niet alleen als goed voornemen, maar ook echt in de spiegel kijkend aan jezelf beloven. Een goed voorbeeld voor onze kinderen ook. Neemt schuldgevoel weg en we gaan minder volgevreten het nieuwe jaar in. Maak er met zijn allen iets moois van. Proost.
