Overziet u per brandhaard in de wereld nog wie onze loyaliteit het meest verdient?
Wij hebben bijna allemaal onze zakken vol van Assad, de president van Syrië. Hij slacht al jaren zijn eigen volk op beestachtige wijze af. Als westerse wereld lieten wij de tegenacties over aan de arme oppositie daar. Wanneer het ergens fout gaat, verwachten we automatisch dat de Verenigde Staten de narigheid wel weer even oplossen. Na onder andere Joegoslavië, Afghanistan en Irak te hulp te zijn geschoten, is Amerika echter moe en financieel uitgeput. Honderden miljarden heeft het van China moeten lenen. Helaas zijn Irak en Afghanistan weer aardig terug bij af en biedt Amerika daar toch opnieuw bescherming aan de onschuldige burgers. Omdat we intussen in Syrië de niet-jihadistische vrijheidsstrijders geen adequate hulp boden, werden zij verdrongen door ISIS. Deze zelf uitgeroepen Islamitische Staat (kalifaat) in Syrië en Irak, die niets ontziet, pretendeert de soennitische Irakezen en de Islam te beschermen. Het feit dat de oorsprong van die beweging bij Al-Quaida ligt, zegt al genoeg. Toch trok diezelfde Al-Quaida zich terug, omdat ISIS niet uitsluitend legers bevecht, maar ook op grote schaal onschuldige burgers vermoordt en etnische zuiveringen uitvoert. Getuige de onthoofdingen van James Foley en de daarna telkens nieuw aangekondigde slachtoffers. Gezien de doelstellingen van ISIS, wordt het gevaar dat op zijn minst het gehele Midden-Oosten in oorlog raakt steeds groter. Tienduizenden aanhangers zijn, als door een virus besmet, geworven om mee te strijden. Zo poseerde op YouTube Khalid K uit Almere in Noord-Irak met afgehakte hoofden. Uit Nederland reizen compleet gestoorde gezinnen naar Syrië af. Het lastige is echter dat de vernietiging van ISIS, Assad in de kaart speelt. Gelijk Nederland, heeft ook de rest van de NAVO-bondgenoten hun legers steeds meer afgebouwd. Zo dachten wij eerst internationaal al genoeg steun te bieden door een paar nachtkijkers en helmen op te sturen. En dan ineens gaan wij tot het andere uiterste over, door de brandhaarden in Irak met ons vlootje incourante F16’s te gaan bombarderen. De commandant der Strijdkrachten, generaal Tom Middendorp, heeft de Tweede Kamer uitgelegd dat de risico ’s voor onze militairen beperkt zijn. Inmiddels weten we wel beter, namelijk dat de vliegeniers wel degelijk gevaar lopen, omdat ons oude spul niet over ultramoderne radarsystemen beschikt, die de luchtdoelraketten op een dwaalspoor kunnen brengen. Verder heeft deze missie tot gevolg dat wij ons hier zelf in NAVO-verband even helemaal niet meer kunnen verdedigen. Dat doet me denken aan ‘de grap’ waarom de Belgische luchtmacht in WOII niet kon vliegen: ’want de piloot was ziek’.
Ietsje verderop gaat het fout rond de Gazastrook. Israël en Hamas staan elkaar daar naar het leven. Het gaat hier om het bekende kip of ei-verhaal. Wie is er begonnen? De Israëlische Staat is op democratische wijze tot stand gekomen. Het waren de Zionisten die gronden opkochten. Vooral na het debacle van de Tweede Wereldoorlog trokken vele Joden naar dit beloofde land. De Palestijnen maken vanaf het begin af aan de grote fout door met steun van wederom Irak, de Staat Israël niet te erkennen en zelfs op vernietiging daarvan uit te zijn. Israël kan het zich dus niet één keer veroorloven militair te verzwakken, maar is verder uiterst stom bezig, door op de Westelijke Jordaanoever en in Oost-Jeruzalem te blijven bouwen. Dat is natuurlijk gewoon provocatie. Europa zit er naast, door met regelmaat in de opinie haar Joodse inwoners te vereenzelvigen met Israël. De meeste Joden hier, en zeker in Nederland, zijn namelijk ook fel tegen voornoemde urbanisatie van woningen gekant. En nu, aan de ene kant wraak om drie vermoorde studenten en aan de andere kant een Hamas die niet ophoudt met bombarderen. Dat alles vanuit twee volkeren die qua afstamming heel dicht bij elkaar liggen.
Ondertussen gaat Poetin lekker zijn gang. Eerst pikt hij de Krim onder valse voorwendselen in. Dan brengt hij het paard van Troje over de Oekraïense grens: Rode Kruis vrachtauto’s, waarin commando’s en oorlogstuig. Oost- en West-Oekraïne waren niet altijd één geheel en Oost behoorde oorspronkelijk tot Rusland. De separatisten, of pro-Russische rebellen, strijden er als minderheid voor, om die situatie weer te herstellen. Amerika en Europa hebben dit landsdeel, met tientallen miljoenen inwoners, economisch volkomen uitgebuit en willen die geldbron niet kwijt. De meerderheid, vooral de jongeren, wil echter toch tot Europa toetreden. Wij dienen ons daarbij wel te realiseren dat, door hen daarin te steunen en Poetin te bevechten, het fascistoïde West-Oekraïne in de kaart wordt gespeeld. De geschiedenis leert wat voor nare gevolgen dat kan hebben.
Weet u het nog? In ieder geval blijkt uit vorenstaande, dat wij, voor zover we daartoe bij machte zijn, in ons streven naar vrede nogal eens verplicht zijn uit twee kwaden het beste te kiezen.
