Wij groeien er naartoe dat we steeds minder zelf hoeven te doen. Er wordt over robotten gepraat als een toekomstig gegeven. Daarbij dringt het onvoldoende tot ons door, dat ze sinds begin vorige eeuw bestaan en steeds meer menselijke handelingen (lees: personeel) overbodig hebben gemaakt. De pinautomaat is daar een mooi voorbeeld van, maar de auto-industrie werkt daar al decennia langer mee. Er is dus niets nieuws onder de zon, want ook de sigaretten-verkoop-automaat bestaat al weer bijna driekwart eeuw. Bij de supermarkt kunnen we tegenwoordig zelf scannen en zonder tussenkomst van de kassière afrekenen. Een langspeelplaat hoeven we niet meer af te spelen. Zet maar een (Beats-) koptelefoon op, en alle gewenste muziek wordt gestreamed.
Nieuwe technieken en materialen worden met steeds grotere snelheid uitgevonden. Zo ontdekte een vriend van mij een paar jaar geleden een vloeistof te koop, waarmee hij werkelijk alles kon beschermen en glanzend behouden. Hij sloeg dan ook direct door en spoot er zijn huis, auto ’s, fietsen, en wat hij verder maar kon verzinnen mee in. Alleen zijn gezin hoefde het niet te ontgelden. Inmiddels is gebleken dat het hier om Nano gaat. De Nanotechnologie maakt het mogelijk met deeltjes van een miljardste meter, zowel materialen, als mensen, te behandelen. Zo’n Nano heeft een formaat dat tussen moleculen en atomen in ligt. Het dringt maximaal door in het object waarop je het aanbrengt. Ik vind het prachtig, zolang het bereik maar niet met zich meebrengt dat daardoor uiteindelijk onze gedachten vanuit de kleine hersenen kunnen worden gerapporteerd. Ideale toepassingen zijn onder andere te vinden binnen de medische techniek, voedselverwerking, verffabricage en foto-industrie. Stalen geveldelen die wij vroeger nog vier maal per jaar moesten reinigen, volstaan nu met hooguit één behandeling. Een niet in te schatten risico blijft of, en zo ja welke giftige stoffen bij het gebruik vrijkomen. Toch iets om even bij stil te staan, wanneer we zo’n fris ogende cake of saladedressing uit de winkelschappen in ons winkelwagentje willen leggen. Er staat namelijk geen bordje bij, als het met Nano is geconserveerd.
Op het gebied van verkeer en vervoer gaan de drones het steeds meer voor het zeggen krijgen. Oorspronkelijk betrof het een op afstand geïnstrueerd onbemand luchtvaartuig, dat dient om een vliegend doel uit te schakelen. Een minder vrolijke eindbestemming dus. De bestuurder kan zich veilig op duizenden kilometers afstand bevinden. Uiteindelijk zal het vredelievend gebruik de overhand krijgen. Zo wordt er voorspeld dat vooral in de derde wereld veel minder wegen hoeven te worden aangelegd. Er zal steeds meer onbemand door de lucht worden getransporteerd.
Ook de automobilist komt aan de beurt. Sneller dan wij ons realiseren, is het eigen voertuig overbodig. We stappen dan gewoon in een voor het gebruik af te roepen standaardmodel. Dit genereert tevens een teruglopende druk op ons wegennet, terwijl parkeergarages grotendeels overbodig worden.
Het mooiste van de nieuwe ontwikkelingen vind ik echter de machines die in 3D kopiëren en produceren. De 3D printer. Deze is al in diverse uitvoeringen verkrijgbaar en bevindt zich nu echt op het moment van doorbreken. Moet u zich eens indenken, de meeste voorwerpen, maar ook voedsel, komen er straks zo in de juiste vorm uitrollen. Het apparaat dient eerst, via een zogeheten CAD-systeem, het gewenste prototype opgedragen te krijgen. Natuurlijk moeten daarbij ook de juiste stoffen worden geladen. Het gaat eigenlijk hetzelfde als met een cartridge.
Een veelgebruikte methode bij 3D-printen is het gebruikmaken van een fijn poeder (gips, plantaardige stoffen, bioplastic, polyurethaan, polyester, epoxy, etc.). Het werkt zoals met inkjetprinters, waarbij telkens lagen van dit poeder met elkaar worden verbonden, zodat deze een vaste vorm aannemen. Dit is de snelste methode, waarbij een model volledig in vorm kan worden uitgeprint. Een wonder dat nauwelijks te bevatten valt. Het scheelt architecten een vermogen aan maquettes bouwen. Ook gemakkelijk met verjaardagscadeaus of Sinterklaas. Je maakt als grootouder toch volledig de blits, door even in de schuur de gewenste kinderfiets uit het apparaat te laten spuwen. Je hoeft met slecht weer niet meer de deur uit en hebt alles binnen handbereik. Het wordt wel lastig, want met een paar drukken op de knop heb je een kleinkind al gauw teveel verwend. We hoeven steeds minder zelf te doen, laat staan te (be)denken.
