Het wordt allemaal nog erger. We moeten in deze dagen tussen Sint en Kerst al bijkomen van de schrik dat Zwarte Piet niet meer mag. Volgens de Verenigde Naties zouden wij, Nederlanders, namelijk met onze al honderden jaren bestaande ‘Sint-Nicolaas act’ de Afrikanen beledigen, of erger, zelfs ‘vernederen’. Daar komen ze nu mee. Wie gaat dat aan al die genietende kleintjes uitleggen. Die begrijpen er toch niets van dat hen deze streek wordt geleverd, omdat de een of andere dwaas heeft voorgesteld het feest op de Werelderfgoedlijst van UNESCO te plaatsen. Het lijkt wel opzet. Rutte zegt dat de regering zich niet met deze kwestie bemoeit, maar laat het wel gebeuren. Hij moet, nu dit drama toch speelt, in ieder geval onze excuses aanbieden, voor het feit dat wij ooit de ergste slavenhandelaren ter wereld waren.
Wat is er nou mooier dan de binnenkomst en uitgeleide van deze heilige man door Zwarte Pieten? Vaak veiliger ook, want na enige afgelegde bezoeken door deze kindervriend, maakt de (meestal) student vaak stomlazerus zijn entree. Misschien moeten we het er dan dus ook maar over hebben of het in deze tijd van kindermisbruik wel veilig is de kinderen op zijn schoot te zetten. Hoewel, de meeste Sinten zien daar liever een jonge moeder zitten dan een kind dat van de zenuwen hun tabberd onder plast. Als die kinderen mochten kiezen, hebben ze liever de Zwarte Pieten dan die enge Sint. Die leest ze toch maar ieder jaar uit dat grote stomme boek voor wat ze nooit meer mogen doen. De Pieten zijn hun echte helden en brengen het plezier met zich mee. Het gaat godjandorie maar om geverfde mannetjes, terwijl geen enkele relatie met een ras wordt gelegd. Ze zijn altijd zwart geweest, omdat ze zich vroeger via de schoorsteen naar binnen moesten zien te wurmen. Straks mogen balletdanseressen hun toet ook niet meer rood smeren, want dan trappen we de Eskimo ’s op hun hart.
Pepernoten strooien wordt waarschijnlijk ook afgeschaft, want de peuters lopen – als er vijftig tegelijk worden gegooid – het risico dat hun netvlies losraakt. Het bezoek van de Sint wordt voortaan dus een macabere bijeenkomst van kindertjes met een grote lashelm op. Dat is wel de oplossing, want als die Pieten dat ook doen, zie je gelukkig niet meer wat voor kleur ze hebben.
Als klap op de vuurpijl (als die nog wel mag) over twee weken, schijnt het dat er nu ook Kamervragen gaan worden gesteld, of de Kerstman en de Sint nog wel wit mogen zijn. Misschien blijkt het straks beter om voortaan voor onder de boom en op 5 december Afrikaanse heren uit te nodigen. Zij moeten dan wel bereid zijn zich voor één dag wit te laten spuiten. UNESCO zal dat vast niet als een discriminatie van de blanken opvatten, alhoewel?
Nu we het toch over onze feestdagen hebben, lijkt het me ook verstandig stil te staan bij de kerstboom. Moet die nog wel in een punt uitlopen, want in Zuid-Europa kennen ze die vorm niet als boom? Lijkt het voor het milieu niet beter voortaan nog alleen maar plastic uitvoeringen toe te staan, of geeft de productie daarvan teveel schadelijke reststoffen af? Zullen we ook maar die elektrische lampjes gaan verbieden, want die vragen teveel energie? Het is toch romantischer om weer op echte kaarsen over te gaan? Daarbij is het een voordeel is dat je dan wel nuchter moet blijven, wil je nog op tijd kunnen blussen.
Zelf meen ik dat we met onze poten van die paar tradities, die er nog zijn, moeten afblijven. Straks is er helemaal niets meer wat ons als bevolking bindt. Wat is er nu leuker dan het blije gezicht van een kind met zijn cadeautje. Maakt niet uit of dat van de Sint of onder de boom komt. In beide gevallen weten ze later dat ze tijdens hun prille jeugd in iets leuks geloofden. Met Kerst gaat het ook om geloof. Maar tevens over hoop en liefde, en iedereen mag zelf bepalen waarbij zij of hij wil stilstaan. ‘Bezinning’ heet dat met een chique woord. Ik vind het altijd een mooi moment om nog eens extra te waarderen wanneer het goed gaat met de mensen om je heen, van wie je houdt. Zeker in deze dagen sta ik er ook bij stil of ik er, als zij mij nodig hebben, wel genoeg voor hen ben.
Voor u wens ik een mooie zeer witte Kerst en een strak zwarte sterrenhemel, waarmee u hopelijk een voorspoedig en kleurrijk jaar in gaat.
