Iedere keer als ik op een bouwwerk van ons ben geweest, keer ik rijker aan levenswijsheden terug. Vooral de oude rotten in het vak leren mij hoe je ongecompliceerd en tevreden in het leven kunt staan. Zij moeten en kunnen met veel en veel minder toe, dan de mensen die van de zomer weer ongevraagd tegen me aan liepen te zeuren dat de boot en/of het huis te klein zijn. Of dat polo voor Willem-Jan te duur is, want dan moet je toch echt over twee eigen paarden beschikken. En dat Hélène na acht jaar les nog steeds geen noot op de piano kan spelen. Als voornoemde bouwvakker het over zijn kinderen, of nog eerder kleinkinderen heeft, dan praat hij meestal over leuke dingen als de eerste stapjes van Marleentje, of dat Pietje een doelpunt heeft gemaakt. Bij problemen maakt hij zich minder zorgen over dingen die je toch niet kunt bijsturen. De happy few doet dat dus wel en legt zich er uit schaamte nooit bij neer dat Marie Louise toch echt beter vmbo dan gymnasium kan gaan doen. Ongeacht hoe frustrerend dat voor het kind zelf is. Die zogenaamd gewone man heeft vaak veel meer verstandige inhoud en weet deze nog goed te verwoorden ook.
Neem bijvoorbeeld de gemiddelde bewoner van Leiden Noord. Die haalt vaak meer geluk uit zijn volkstuintje dan een grootverdiener uit de aandelen van het golfcentrum. Het voordeel is ook dat er minder schulden zijn om van wakker te liggen, mede omdat de bank hem toch niets leent. Het grootste plezier is met de familie samen op de camping, met aandacht voor elkaar en een gezellige pot bier. Niks te ingewikkeld doen. Natuurlijk kennen die mensen ook tegenslag, of dat nu hun gezondheid of een dreigend ontslag betreft. Op materieel gebied hebben zij echter minder te verliezen en als het fout gaat ‘dat zien we dan wel weer’. Er is vaak minder vrees over de dag van morgen. Die mensen bestaan echt. Koot & de Bie beeldden dat al 40 jaar gelden zo mooi uit met de familie Van der Laak. Dit onder het mom van: ‘Hoe ingewikkelder je je voordoet of het leven maakt, hoe slechter je eindigt’. Een waarheid als een koe, waar nog menig professor wat van kan leren. Gewoon dus heerlijk vakantie in eigen land, terwijl toen Nederland van de zomer een hittegolf beleefde, het in Spanje stortregende.
Hoe sta ik er zelf in? Als ondernemer ga je vaak, en zeker in deze tijd, niet zomaar ongecompliceerd op vakantie. Maar goed, daar heb je voor gekozen, je wilt die uitdaging. Natuurlijk neem je vrij om met het gezin plezier te hebben. Echter, het werk gaat gewoon door, bijvoorbeeld de uitvoering door sommige bouwbedrijven en installateurs, die er ook gedurende de bouwvak voor gaan. Normaal kan dat proces ook op afstand worden gecontroleerd. Alleen al het feit dat door een fout bij KPN onze mobiele telefoons deze zomer dagenlang niet in Frankrijk werkten, kon daarbij veel overhoop gooien. Het is natuurlijk te gek voor woorden, als je op vakantie, een gevoel van armoede moet overkomen, omdat je plots niet met de wereld thuis kunt communiceren. Een ondernemer lost ook dat probleempje wel weer op en wijkt in aanpak zowel van die bewoner van Leiden Noord als de hoogleraar af, staat er eigenlijk tussenin. Er moet constant vernieuwend worden gewerkt en tijdig op de marktontwikkelingen ingespeeld. Wanneer hij daarbij te ingewikkeld zou gaan doen en geen no nonsens benadering van zaken toepast, raakt het personeel ongemotiveerd en blijft de klant weg. Ook hier gaat het weer over de kunst van het voortbestaan. Één van de grootste wijsheden die ik in de praktijk leerde is: ‘Leven en laten leven’. Als daarbij iets onze pet te boven gaat, investeren we gewoon niet. Sommige partijen laten het namelijk zo hoog oplopen als de steiger, waarop die wijze bouwvakker toekijkt, alles overziet en denkt: ’t zal mijn tijd wel uitdienen’.
