Lieve mensen, laten we er om lachen, we hebben per slot allemaal te eten. De wereld staat dan wel in brand, maar de meeste Nederlanders hebben een kerstboom staan en hoeven niet bang te zijn dat er een scudraket op hun huis wordt gegooid. Dus wat lopen we ons nou druk te maken of dat bootje en de caravan wel gehandhaafd kunnen worden, de wintersport kan doorgaan en de langverwachte scooter voor ons kind nog kan worden gekocht. Natuurlijk bestaat er onzekerheid over de ‘zorg’, die misschien niet meer te betalen is, maar het is pas echt naar als er bij jou of je naaste sprake is van ziekte. Ook is het vreselijk wanneer je geen werk meer hebt en misschien wel nooit meer aan een baan komt. Het wordt echter gewoon 2013 en we zitten nog lang niet in de ellende die onze voorouders in 1929 hebben meegemaakt. Gelukkig hebben we nu meer vet op de botten en meer kennis in huis.
Verder zal het echt goed blijken dat er een verenigd aangestuurd Europa aan het ontstaan is, al moet het niet gekker worden, nu bedrijven bijvoorbeeld de verplichting krijgen opgelegd, minimaal een bepaald ‘vrouwenquotum’ in dienst te hebben. Quota gelden alleen voor visvangsten. In landen-oorlogen zullen we, alleen al door de financiële afhankelijkheid van de zwakkeren, niet meer zo gauw verzeilen. Ons enige risico is dat de één of andere gek in de wereld op de atoomknop drukt. Maar als we dan gaan, gaan we ook allemaal. Ook hier vertrouw ik echter op het goede. Van de mogendheden die over dat soort troep beschikken, willen verreweg de meeste het spul niet gebruiken, terwijl ze ons er in het uiterste geval wel mee kunnen beschermen. Per slot ‘is de dreiging sterker dan de uitvoering’.
Nog zo ’n spreekwoord: ‘De mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest’. Maar waar moeten wij nou bang voor zijn? De poppetjes van de nieuwe regering zullen alleen al uit machtswellust naar de stem van het volk moeten luisteren, anders zijn er zo weer nieuwe verkiezingen. Voor de VVD is het goed dat ze even op het halve aantal zetels staat, terwijl de PvdA als de dood is om weer in het zwarte gat terug te vallen. Belgische toestanden krijgen we hier niet zo gauw, daar zijn we te nuchter en te weinig romantisch/bourgondisch voor. Het leek eerst wel cabaret met die inkomensafhankelijke zorgpremie, de langstudeerboete en de rest van die onzin. Nog kolderieker werd het toen Samsom bij het intrekken daarvan, Rutte weer dacht beet te nemen en daarbij in zijn eigen mes liep. Te stom toch voor woorden, als straks ook een productiemedewerker of een al genoeg geteisterde werkloze, ruim € 14.000, = per jaar voor de studie van zijn of haar kind moet gaan betalen. Dat betekent dat dan dus uitsluitend de ‘happy few’ nog kan studeren. Door deze omgekeerde nivellering verliest diezelfde Samsom weer snel zijn nieuw verworven kiezers. Je valt toch met kerstborrel en kerstboom tegelijk tegen de vlakte, omdat hierbij ook wordt voorgesteld om de psychiater, die we nu allemaal nodig hebben, uit het zorgpakket te halen en we haar of hem maar zelf moeten gaan betalen. Als je dan tussen de gebroken ballen en glas op de grond ligt, hoef je geen fysiotherapeut meer te bellen, want ook daar moeten we zelf voor gaan dokken. Straks staan we hierdoor allemaal letterlijk ‘zonder tanden’ in de mond, want de tandarts wordt ook steeds minder noodzakelijk geacht. Door dit soort omstandigheden kan ik me indenken dat in Bodegraven enige weken terug het ‘vloekverbod’ is opgeheven. Als het zo doorgaat, zullen vele steden volgen.
De wereld staat dan wel in brand, maar de meeste Nederlanders hebben een kerstboom staan en hoeven niet bang te zijn dat er een scudraket op hun huis wordt gegooid
Toch zijn het allemaal nog luxeproblemen met grote voordelen. Door de hoge studiekosten hebben we de kinderen gezellig langer thuis en kunnen we ze nog eens extra bekoeieneren. Zullen ze echt geweldig vinden. Is goed voor hun ontwikkeling, want dan hoeven ze zelf het leven niet te ontdekken. Ook het korten op de ouderenzorg heeft mooie gevolgen. Er komen dan nog meer banen beschikbaar, omdat we die tijd zelf nodig hebben om veel meer inzet te leveren dan wat we nu allemaal al aan ‘mantelzorg’ doen. Het huis zal zo weer steeds meer met drie generaties gevuld zijn. Tenminste, zo lang we er nog kunnen blijven wonen.
De banken financieren bijna niets meer en/of rekenen te hoge rentes en opslagen, terwijl de overheid werkelijk alles doet om ervoor te zorgen dat er op het dieptepunt helemaal geen stimulans meer is om nog een woning te kopen. Wel constateer ik dat er de laatste tijd een enkele keer nieuwe plannen worden voor betaalbare starterswoningen worden ontwikkeld, op een wijze dat iemand met nog een beetje spaargeld, de financiering rond moet kunnen krijgen. Dit proces zou de economie, lees: de architecten, aannemers, notarissen, woninginrichters, installatiebedrijven, onderhoudsbedrijven, etc., voor een groot deel weer vlot trekken. Hierbij teken ik even aan, dat als dit concept slaagt, er over 15 jaar natuurlijk honderdduizend van dit soort woningen teveel blijken te zijn gebouwd. Velen gaan zich dan uit de bekende gretigheid op die markt storten waardoor er weer als een dwaze voor de leegstand gebouwd gaat worden. Maar goed, van die huizen maken we dan wel weer aanleunwoningen, want we vergrijzen hopelijk allemaal. Overigens, als de banken hier ook op afhaken, kunnen ze gelijk wel sluiten. Het zou toch een ‘bloody shame’ zijn als zij die met ‘ons geld’ overeind geholpen zijn, daar alleen maar op willen blijven zitten. Gelukkig komt ook daaruit altijd iets goeds voort, want er ontstaan nieuwe wijzen van financieren, die er hoopvol uit zien. Een pensioenfonds krijgt bijvoorbeeld liever 5 % per jaar van een particulier, met als onderpand het huis, dan 1,5 % van een bank. Ook worden er nieuwe banken gesticht, die daardoor geen verkeerde historie kennen.
Alles kan dus uiteindelijk goed komen, want de studenten pikken het echt niet, wanneer ze geen kennis meer kunnen vergaren. Het vele bier smaakt dan ook niet lekker. Verder zullen de jonkies die een ambachtelijk vak willen leren, eindelijk weer de kans krijgen betaalbaar in de praktijk aan de slag te gaan, aangezien ook de CAO ’s, door de omstandigheden gedwongen, wel omlaag moeten. Het bedrijfsleven zal er dan ook sterker uit moeten komen. Er is dus niets mis met ‘een beetje naar de realiteit terug’. We moeten ons goed realiseren dat onze ouders/grootouders na de Tweede Wereldoorlog niet de helft van de verworvenheden hadden, als waarover wij nu beschikken. Na de tachtiger jaren kon werkelijk alles en raakte de echte uitdaging voor de jeugd weg.
Kerstmis heeft ook iets louterends, Christus heeft toch voor ons geleden. Ik wens u allen toe dat dit lijden niet voor niets was. Met of zonder kalkoen, het wordt gezellig onder de boom, er is perspectief, want: ‘Het kan allemaal alleen maar beter’.
Menno Smitsloo, eigenaar Smitsloo Groep
Reacties: [email protected]
Twitter: @mennosmitsloo
