De afkorting “MVO”. Allemaal kennen we hem wel inmiddels. Hij staat voor Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. We komen de term overal tegen. In korte tijd is het een modeterm geworden, waar allerlei activiteiten onder worden geschaard die voor een onderneming niet direct voordeel opleveren, maar wel een bepaald maatschappelijk effect hebben. Het is natuurlijk een goede zaak dat ondernemers hier bewust mee omgaan. Maar toch kreeg ik de afgelopen tijd een beetje het idee dat de term sleets aan het worden is. Uitgekauwd. Ik merkte, dat als er weer eens een brochure langs kwam of een e-mail met een aankondiging van een seminar met de term “MVO” er in, ik dacht: “daar gaan we weer, kunnen we niks originelers verzinnen?” Maar is dat terecht?
Boven dit artikel staat niet de afkorting “MVO”, maar “IMVO”. Met een “I” er voor. Deze afkorting komt van een initiatief van de Sociaal Economische Raad (SER) De afkorting staat voor Internationaal Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen. Dus MVO met een grensoverschrijdend effect. Ik zie overigens niet, waarom “gewoon” MVO geen internationaal effect zou hebben. Wat bijvoorbeeld goed is voor het milieu, werkt toch altijd wel op de een of andere manier internationaal door. Maar goed, de toevoeging van de letter “I” trekt de aandacht.
Het SER-initiatief is genomen in 2008 en was er op gericht bedrijven te stimuleren binnen hun eigen invloedssfeer oplossingen te zoeken op het gebied van duurzaamheid, milieu en welzijn. Het doel daarbij was, om bedrijven en instanties te stimuleren te komen tot een vorm van zelfregulering, die het uitbrengen van wetgeving op dit gebied overbodig zou maken. In oktober 2012, heeft de SER het project afgerond en een eindrapportage gezonden. Op 23 oktober 2012 heeft Staatssecretaris Bleker hierover een reactie gestuurd naar de Tweede Kamer.
Wat blijkt uit de eindevaluatie, is dat bedrijven en instanties stappen aan het zetten zijn. Van alleen praten over MVO, alleen verkennend bezig zijn, naar implementatie van concrete maatregelen. Dat gebeurt veelal op initiatief van vakverenigingen, brancheorganisaties, bedrijfsschappen, MVO Nederland en koplopers zoals de Dutch Sustainable Growth Coalition laten zien dat op vele fronten urgentie wordt gevoeld om het thema IMVO invulling te geven. De Staatssecretaris concludeert dan ook, dat wetgeving niet nodig is. Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen is immers een beweging geworden die niet meer weg te denken is uit het bedrijfsleven. Ik denk daarmee, dat mijn conclusie dat term Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen sleets is geworden, voorbarig was. Ik moet mijn mening herzien. Dat vind ik helemaal niet erg. Dat MVO springlevend is, is iets waarmee we ons gelukkig mogen prijzen. Of het nou IMVO heet of MVO, dat maakt mij niet uit. MVO hoort erbij – we moeten er allemaal niet alleen over denken, maar er vooral ook wat mee doen. In het klein en in het groot, voor meer duurzaamheid en niet alleen winst in cash, maar ook winst voor de wereld waarin wij leven. Want diezelfde wereld geeft ons de mogelijkheid te ondernemen, iets toe te voegen, een boterham te verdienen en een zinvol bestaan te hebben.
