Met de verkiezingsuitslag van 12 september 2012 is het midden weer terug in Nederland, zowel het progressieve midden als het liberale midden. Kun je zeggen dat de kiezer zijn verantwoordelijkheid heeft genomen in deze economisch barre tijden? Je zou het wel zeggen. Nu nog een vlotte formatie en een stabiele regering die het land op orde brengt en – niet te vergeten – weer op de kaart zet.
Wat is er nodig? Deze column geeft ruimte mijn mening te ventileren. Dus dat doe ik dan maar.
Allereerst zou ik menen dat Nederland met minder interne discussies en oponthoud de issues omtrent de Eurocrisis moet helpen oplossen. Een constructievere houding van Nederland en wat mij betreft zelfs weer een avant-garde positie in Europa zou welkom zijn. Wij moeten weer terug in de rangen van de opinieleiders binnen Europa. De afgelopen jaren waren we teveel een blok aan het been. Nederland is een grote betaler aan de EU. Maar in deze kolommen heb ik eerder geschreven dat de EU voor Nederland van onschatbare waarde is en bovendien een waarborg voor vrede en veiligheid.
Verder staat duurzaamheid hoog op mijn wensenlijstje. Ik hoor mensen om me heen zeggen dat het niet meer vanzelfsprekend is dat de volgende generatie het beter heeft dan de huidige. Een trend van bijna een eeuw blijkt gebroken. Maar die eeuw heeft ons technologie en inzichten gebracht waarmee we wel degelijk de volgende generatie een stap kunnen laten maken. Misschien meer in de sfeer van welzijn dan welvaart, ook al zijn die woorden voor mij bijna synoniem. Laten we een stuk van het economische herstel hiertoe aanwenden, kijken naar de lange termijn en niet naar de waan van de dag. Consistentie: een maatschappij, een milieu en een markt waar je op kunt rekenen, dat hebben we nodig. Oók in het bedrijfsleven. Of zoals Bernard Wientjes het zei tijdens de Bilderberg conferentie. Het is niet de vraag of we duurzaam ondernemen. Het is duurzaam ondernemen of niet ondernemen!
Over de waan van de dag gesproken. In de campagne voor de Tweede Kamer verkiezingen hebben we daar wel weer het één en ander van gezien! Hoe lang hebben we niet gedacht dat Emile Roemer kans maakte op premierschap. Hebben de peilingen ons zo op het verkeerde been gezet, of was het electoraat van de SP altijd al zo beperkt als de uitslag van de verkiezingen aangeeft? En hoe zit het met de relevaties van de verkiezingen: de comeback van de PvdA en de onverwacht grote winst van de VVD? Is door goed campagnevoeren, mannetjesmakerij en wat dies meer zij, de publieke opinie in de korte tijd zo beïnvloed? Dan hebben de campagneleiders in een maand tijd de komende vier jaar bepaald. Maar ik hoop eigenlijk dat de uitslag van de verkiezingen gewoonweg weergeeft wat onder het electoraat leeft: namelijk zorg om de continuïteit. Vanuit die zorg is het vertrouwen teruggelegd in het midden, in de handen van twee van de reeds lang gevestigde partijen. Ik hoop dat de winnaars van de verkiezingen die handschoen oppakken en zelf of met coalitiepartners een mooi programma weten op te stellen. Hen wens ik vanaf deze plaats veel wijsheid.
Jan Versteegh, voorzitter VNO/NCW Rijnland
