Ik ben geen Facebooker, Twitteraar of Linkedinner, maar net als u begeef ik mij regelmatig op het internet. Ik lees de digitale uitgave van mijn krant, check andere nieuwssites, informeer over de handigste route van A naar B, files, treinroutes en –tijden, zoek achtergronden van bedrijven en organisaties waar ik beroepshalve mee te maken heb, kijk met de kinderen naar grappige filmpjes op Youtube, zoek informatie over vakantiebestemmingen, noem maar op.
Al die internetdiensten zijn kosteloos. Echt kosteloos? Ja, echt kosteloos in die zin dat je er meestal geen geld voor betaalt. Maar toch geef je altijd iets in ruil, namelijk informatie. Mijn zoekmachine, mijn sociale mediaplatforms, de informatiesites die ik check, allemaal verzamelen ze op hun beurt informatie over mij. Al die gegevens samen geven een behoorlijk accuraat beeld wat mij interesseert.
Advertenties over auto’s die langs-komen, zijn afgestemd op mijn leeftijd en bestedingspatroon. Heb ik op Routenet.nl gezocht naar de snelste route naar Biddinghuizen, dan krijg ik zo niet gelijk dan toch wel heel snel daarna een aanbieding voor Walibi te zien. Niet dat mij dat zo interesseert, maar “het web” weet ook nog dat ik kinderen heb die in een leeftijd zitten dat ze een dagje achtbanen hartstikke leuk vinden. Want mijn kids zitten op dezelfde computer ook allerlei dingen te doen.
Vind ik het erg dat al die gegevens worden opgeslagen, gecombineerd en verwerkt tot aanbiedingen en dergelijke? Als ik goed bij mezelf te rade ga, eigenlijk niet zo. De meeste advertenties die op websites worden ingevoegd staan niet storend in de weg en als ik slim omga met vinkjes zetten (of weglaten) bij dingen waarvoor ik mij op internet aanmeld, valt het ook wel mee met de ongevraagde e-mails. Ik heb niets te verbergen en moet zeggen dat ik het eigenlijk wel prettig vind dat informatie gepersonaliseerd wordt aangeboden. De “prijs” die ik betaal in de vorm van informatie over mijzelf wordt omgezet in een voordeel dat ik niet graag zou missen. Namelijk, dat bij mij dingen in beeld worden gebracht die mij kunnen interesseren, dingen waar ik anders niet op zou komen. Op die manier vind ik soms iets waar ik niet naar op zoek was. En is dat niet mooi? Zeg nou zelf, het is toch leuk om verrast te worden! Het internet, die digitale snelweg, de virtuele wereld, is echt geïnteresseerd in haar gebruikers. Dat is commercieel gedreven, maar het leidt tot personalisatie en dat leidt soms tot aangename verrassingen.
Zo beschouwd kunnen we in de echte, niet-virtuele wereld nog wat leren van het internet. Het is immers helemaal niet zo gek eens wat grondiger stil te staan bij wat de ander beweegt en ernaar te vragen. Mensen vertellen graag over wat ze bezig houdt. Zakelijk en persoonlijk. En naarmate je meer te weten komt over een ander, kun je hem of haar persoonlijker, meer op maat, benaderen met van alles en nog wat. Geen routinematige reactie, maar maatwerk. Door te weten wat die ander beweegt, kun je die ander verrassen. Hoogstpersoonlijk!
Jan Versteegh
Voorzitter VNO/NCW Rijnland
