Als er over ondernemen wordt gesproken, komt direct de vraag aan de orde of het wel maatschappelijk verantwoord gebeurt.
Het begrip maatschappelijk verantwoord ondernemen is inmiddels een uitgekauwd begrip. People, Planet, Profit we worden er mee dood gegooid.
Nu ben ik graag bereid een ieder te respecteren in zijn of haar pogingen maatschappelijk verantwoord te ondernemen en ik geloof ook wel dat een ieder op zijn of haar manier van alles in het werk stelt om het ook echt te doen. Maar hoe zit het nou met maatschappelijk betrokken ondernemen.
Wij Nederlanders staan ons er graag op voor dat wij toch maar een ondernemend volkje zijn. Het midden- en kleinbedrijf wordt wel de motor van de economie genoemd. De kurk waar wij op drijven !
Als ondernemer begin je vaak aan een ongewis avontuur. Echter, als je een tijdje aan het ondernemen bent dan merk je dat het toch niet meevalt.
Bij tegenvallende resultaten vervallen wij dan ook snel in iets waar wij als Nederlanders ook erg goed in zijn; Klagen! Niet gehinderd door enige vorm van zelfreflectie; misschien ben ik toch niet zo een goede ondernemer, zoeken wij de oorzaken altijd of meestal buiten onszelf. Het is de slechte markt, de onbereidwillige consument en bovenal een overheid die er geen barst van snapt. De overheid die je het leven als ondernemer zuur maakt.
Er is wat geween en tandengeknars in ondernemersland.
Heel snel staan wij klaar om de schuld te leggen bij de politiek. Oké, toegegeven, menig politici, en zeker op plaatselijk niveau, wordt niet gehinderd door een pijnlijk gebrek aan kennis. Hadden ze die wellicht wel gehad dan waren het vast topondernemers geworden. Nee, nu zijn het die figuren die achter hun bureau de meest vreemde besluiten nemen die, zoals de ondernemer ervaart, niet in zijn of haar belang is.
Op netwerkborrels wordt er wat afgeklaagd. Niets fijner om tijdens een ondernemersborrel samen te constateren dat de dames en heren er geen barst van snappen en ondernemend Nederland naar de rand van de afgrond drijven. Netwerkborrels worden broeinesten van klagende ondernemers die collectief hun zorg en teleurstelling proberen te verdrinken met een glas wijn van bedenkelijk niveau.
In Alphen aan den Rijn is het niet anders. Klagen over een N207 die alsmaar niet breder wil worden, een rondweg die steeds meer gaat lijken op een lange baan, een Maximabrug die er wellicht pas komt als we al weer vergeten waren wie Maxima was, en dan ook nog “waardeloze” plannen met betrekking tot de Lage Zijde en een cultuurhuis waar geen enkele, maar dan ook geen enkele, ondernemer iets in ziet zitten.
Niets is makkelijker om kritiek te leveren op politici en beleidsbepalers. En ja, ze snappen het meestal niet of hebben er geen verstand van. Wat kan er erger zijn?
Misschien moeten wij als ondernemers toch iets meer doen aan zelfreflectie. Zijn wij het niet die diezelfde politici en beleidsbepalers moeten voeden met onze ideeën en moeten aansturen, ook in hun beleid? Zijn wij het niet die ze mede in het pluche duwen en daarop houden?
Met klagen op netwerkborrels waar de kritiek verloren gaat in bacchanaal geweld komen we er niet. Ondernemers zullen veel vaker en luider van zich moeten laten horen, ook in Alphen aan den Rijn. Voorbeelden te over waar de gemiddelde Alphense ondernemer niet gelukkig mee is. Voorbeelden die echter de resultanten zijn van een democratisch besluitvormings- proces waarin de ondernemer niet genoeg gehoord is of nog erger, zich niet genoeg heeft laten horen. En ja, je kunt niet iedereen te vriend houden. Maar de kool en geit sparen kan wel eens de slechtste vorm van ondernemerschap zijn.
Dus dames en heren ondernemers, laten we ons meer concentreren op maatschappelijk betrokken ondernemen. Een goed voornemen voor iedere ondernemer en hen die hen vertegenwoordigen.
John Kroes
Notaris
Kroes en Partners Notarissen
Alphen aan den Rijn
Ter Aar
