Tot voor kort was ik er nog van overtuigd dat we de officiële feestdag 5 mei, de dag van de vrijheid, ieder jaar moeten vieren, in plaats van eens in de vijf jaar. Onze doden herdenken we terecht toch ook ieder jaar, laten we dan zeker bij de bevrijding van 1945 stilstaan. Alleen al als voorbeeld naar onze kinderen mag dat feest uitbundig worden gevierd. Naar de wereld om ons heen kijkend, vind ik die vrijheid dan ook niet gewoon. Vandaag de dag constateer ik echter dat deze ons langzamerhand wordt ontnomen door lafheid. In teveel gevallen wordt er tegenwoordig naar gehandeld dat de meerderheden zich bij de minderheden moeten neerleggen.
Daarom belde ik eens met Sylvana Simons, nu weer lijsttrekker van de politieke partij Bij1, die Amsterdam hoopt te veroveren. Ik zei: ‘Beste mevrouw Simons. U wilt een Slavernijmuseum in Amsterdam. Daar kan ik me iets bij indenken. Wij Nederlanders behoorden tot de grootste slavenhandelaren ter wereld en zijn daar ook het langst mee doorgegaan. Maar is het niet te eenzijdig wanneer dit wordt opgezet als een monument van de gekleurde medemens die altijd maar door de witte man wordt mishandeld en gebruikt?’ Ik kreeg niet de kans verder uit te praten, we kregen direct slaande ruzie. Helemaal toen ik haar vroeg of ze na haar pogingen Zwarte Piet af te schaffen, overal maar blijft beweren dat onze maatschappij discrimineert en iedereen die anders denkt dan zij een racist is. Mijn opmerking dat ze zegt voor alle minderheden te strijden, maar dat zich daar ook groeperingen met ongezonde ideeën tussen bevinden, viel al helemaal verkeerd. Ik eindigde er dan ook mee dat juist zij onze vrijheid in gevaar brengt, door tweestrijd te zaaien. Om haar gegil nog een beetje in te dammen, zei ik wel het restaureren van de Gouden Koets, met daarop
afbeeldingen van slaven, een verkeerde koestering van ons duistere verleden te vinden. Die moeten ze maar aan de binnenkant plakken van de oude Ferrari van de man zonder geweten, Prins Bernhard.
Aangezien ik nu toch in de mood was, belde ik haar oude, met ruzie verlaten maatje van DENK, Selçuk Öztürk en vroeg hem of hij Syl niet wat tot rust kon manen. Selçuk zei: ‘Het kan allemaal heel anders en DENK komt juist wel op voor de belangen van alle Nederlanders met respect voor het individu en het besef dat wij samen Nederland zijn. Ik zie teveel een verharding en verruwing van de maatschappij’. ‘Nederlander?’ antwoordde ik. ‘Maar jullie lopen met twee paspoorten en doen alles wat Erdogan zegt? En respect? Wanneer de hele Tweede Kamer de Armeense genocide erkent, de massamoord door de Turken op de Armeniërs, blijven jullie zitten en stemmen daar niet voor.’ Dat wij overigens langzamerhand niet meer in een democratie leven, blijkt wel uit het feit dat het kabinet gewoon niet meegaat in deze wens van de Kamer. Dit ook uit lafheid om Erdogan niet voor het hoofd te stoten. Toen Selçuk ook nog eens zei dat wij onze excuses voor ons slavernijverleden moeten aanbieden, zei ik: ‘Maar jij dan ook, want je bent toch Nederlander?’ Ik heb het er verder maar bij gelaten. In dit verband vraag ik me af hoe onze 150.000 Poolse landgenoten aankijken tegen een door president Duda goedgekeurde wet. Wie het namelijk over de medeverantwoordelijkheid van Polen aan vernietigingskampen heeft, kan daar nu 3 jaar de cel in. Boven hun kamp Auschwitz stond ARBEIT MACHT FREI. Het is ook hier maar weer wat je onder vrijheid verstaat.
Mensen, waar zijn we toch mee bezig? Ik mag nu verdorie ook niet eens meer cowboytje en indiaantje met mijn kleinkinderen spelen. De maatschappij wordt steeds gevaarlijker en biedt meer en meer ruimte aan ongezonde ideeën, van waaruit terrorisme ontstaat. We realiseren het ons niet, maar zijn eigenlijk al in een oorlog beland. Laten we ons daarvan bewust zijn en een samengaan van de vele culturen die ons land kent nastreven.
Echter, diegenen die onze vrijheid bedreigen, moeten duurzaam worden opgesloten. Ik blijf me gelukkig gewoon vrij voelen te schrijven wat ik vind.
Menno Smitsloo
Reacties: [email protected]
Twitter: @MennoSmitsloo
